ای جلالت جلوه ی رب جلیل
ای جمالت جملگی صبر جمیل
ای نگاهت بی بدیل و بی عدیل
«ای رخت چون خلد و لعلت سلسبیل»
«سلسبیلت کرده جان و دل سبیل»

عاشقانت بی سبب در تاب و تب
واله و شیدا و حیران روز و شب
صف به صف جانها به کف با صد طَرَب
«سبز پوشان خطت بر گرد لب»
«همچو مورانند گرد سلسبیل»

شمع  مشتاقان تقواپیشه ای
آسمان را تو اساس و ریشه‌ای
گوشهْ چشمت نور هر اندیشه‌ای
«ناوک چشم تو در هر گوشه ای»
«همچو من افتاده دارد صد قتیل»

از ازل عهد تو با من بوده است
سر به پای تو نَهَم هر آنچه هست
آتشی افتاده بر این جان مست
«یارب این آتش که در جان منست»
«سر کن زان سان که کردی بر خلیل»

کی نمایان میشود آن باستان
کی به آخر میرسد این داستان
کی میسّر میشود آن بوستان
«من نمی یابم مجال ای دوستان»
«گرچه دارد او جمالی بی جمیل»

میـل بسیـار ، آرزوهــای دراز
خودپسندی و ریا و حرص و آز
دلبرانه فاش کرد این بسته راز
«پای ما لنگست و منزل بس دراز»
«دست ما کوتاه و خرما بر نخیل»

ای نگــارا محـرم پروردگــار
حافظ سـرّ کبیــر کـردگـار
من اسیر فتنه های روزگار
«حافظ از سر پنجه عشق نگار»
« همچو مور افتاده شد در پای پیل»

بر سر سجاده ات وقت نیاز
یا به هنگام نماز و سرّ و راز
گــاه استغفــارهـا از دیربـاز
« شاه عالم را بقا و عز و ناز»
« باد و هر چیزی که باشد زین قبیل»

امیر اصلی